Samen-werken

De media zijn er maar druk mee, met Groen-Links en de PvdA. Niet alleen de media trouwens. Het maakt – voor zover ik begrijp in beide partijen – de discussie en de tongen los. En dat hoort ook zo. We zijn niet voor niets politieke partijen, met grondbeginselen en opvattingen die méér zijn dan een mening. Die komen uit ons hart en uit – vaak lange – tradities. Dus wordt mij af en toe ook gevraagd waar ik sta in die discussie. Dat is vrees ik een genuanceerd verhaal. Maar laat ik daar nu deze blog voor begonnen zijn !

Groen-Links en de PvdA zijn 2 verschillende partijen. En daar zijn veel en goede redenen voor. Er zijn ook veel overeenkomsten. En die hebben in het verleden te weinig centraal gestaan. Dus is het goed dat we elkaar opzoeken. Dus is het goed als we samenwerken. Daar zullen velen het nog mee eens zijn. Maar dan ????

Om te beginnen wordt de discussie op dit moment van een verkeerde kant aangevlogen: het “f”-woord. Als het al tot een fusie moet komen, dan is dat hooguit het eind van een proces en niet het begin, laat staan het doel. Laten we voortborduren op wat we al hebben. Er zijn tal van afdelingen waar Groen-Links en PvdA uitstekend samenwerken, soms in 1 fractie en soms gewoon door elkaar op te zoeken. Er zijn overigens ook een heel aantal afdelingen waar dat niet of niet meer lukt. Oorzaak: verschillen van opvatting over een lokaal onderwerp of mensen die elkaar niet liggen. Want samenwerken is werken, werken tussen en met mensen. En dat valt niet altijd mee, zeker als er lange tradities en soms gevechten plaats hebben gevonden. Ook op die manier gaat het om mensen.

Dus denk ik dat het heel goed is dat onze Eerste en Tweede Kamerfracties elkaar opzoeken, voor elkaar het woord voeren en af en toe (of vaker) samen vergaderen. Daarmee sta je niet alleen sterker, je went aan elkaar en aan elkaars cultuur. En het lijkt me ook alleen maar slim als je, bijvoorbeeld om te zorgen dat je niet tegen elkaar uitgespeeld wordt, samen optrekt in de onderhandelingen. Je bent getalsmatig sterker en je kunt niet uitgespeeld worden. En vooral…..de onderhandelaars die één team vormen (en hun secondanten) groeien naar elkaar toe. Pure winst ! Maar, verder kun je wat mij betreft deze periode niet gaan.

Onze beide partijen hadden en hebben ieder een eigen en ander verkiezingsprogramma. Dus onze volksvertegenwoordigers hebben nou eenmaal ieder een ander mandaat. Groen-Links stelt de taak om de samenleving en economie radicaal te verduurzamen centraal. In het PvdA programma zie ik het streven we naar bestaanszekerheid voor iedereen centraal staan. Overigens, ook dat delen van werk en inkomen zie je bij Groen Links terug en niemand kan beweren dat het PvdA verkiezingsprogramma niet groen is. Een beetje plagerig heb ik dat wel eens Mens-Links vs. Groen-Links genoemd. Er zitten heel veel aanknopingspunten, met verschillende accenten. Dus ga ermee aan het werk in plaats van het gezelschapsspel “zoek de verschillen” te spelen.

Bovendien moet je de leden meenemen. Als het over een fusie gaat, gaan die er uiteindelijk over, als het om regeringsdeelname gaat ook. Belangrijker, er is lokaal heel veel ervaring in die samenwerking,. Profiteer en leer daarvan en laat ook dat groeien.

Ik ga een beetje terug in de tijd: De Den Uyl-lezing 1995 zoals die door Wim Kok gehouden werd, had als titel: “We laten niemand los”. En alhoewel lang geleden, die lezing is wat mij betreft nog steeds actueel. Ik kan hem iedereen aanbevelen. Deze zin is naast vele anderen nog zeer actueel: “Ook de geordende vrijheid van een democratisch stelsel kan niet functioneren zonder machtscentra – die bijna per definitie worden bedreigd door bijziendheid voor de noden van het volk, om het eens wat ouderwets te formuleren.” Dat is in de kern wat ook maakt dat we ons niet halsoverkop in het vormen van een nieuwe institutie moeten storten. Wij moeten en zullen oog blijven houden voor die noden. Floor Milikowski schrijft daar in haar boek ‘Een land met verre uithoeken’ rake dingen over: ‘Sinds de jaren negentig gaat de aandacht vanuit politiek Den Haag niet meer uit naar het ondersteunen van de meest kansarme delen van Nederland maar naar het versterken van de meest kansrijke delen, daarmee worden de verschillen steeds groter tussen de plekken waar ieder jaar meer mensen, banen, scholen en cafés zijn en plekken waar het juist afneemt. De platte polder verandert in een mozaïek van winnaars en verliezers. Terwijl de meest kansrijke individuen zich nestelen in de meest succesvolle steden en in een aantal gewilde dorpen daar omheen, blijven de minst kansrijke individuen achter op plekken waar weinig werk is en waar de netwerken het minst krachtig zijn’.

Wat is hierop ons antwoord? Niet een fusie. Wel een sterk mens- en groen links geluid. Want ik ben er van overtuigd dat we ook die zorg delen.

Resteren nog 2 punten: formeren en regeren. Eerst maar de formatie. Ik kan me echt opwinden over de onzin (althans dat hoop ik) die ik daar over lees. Bv. dat het samen gaan van PvdA en Groen Links een eis van VVD en/of D’66 is. Hoe dan ? Het aantal zetels wordt er niet minder door en de standpunten niet anders denk ik. We zijn toch niet gek ! Maar het belangrijkste: bemoei je er niet mee. Andere partijen gaan daar helemaal niet over. Het zou een reden kunnen zijn om juist die combi niet te maken. Of zou dat juist zijn waar sommigen op uit zijn?? Ik weet het niet. Maar laten we (of eigenlijk ze) er over ophouden.

En dan regeren. Ik word een beetje moedeloos van alle partijgenoten die roepen dat dat het eind van de partij zal betekenen (ik heb geloof ik wat meer vertrouwen in onze partij) en alle vergelijkingen die gemaakt worden met ket Kabinet Rutte 2. Dat is – vergeef me – een wat lachwekkende vergelijking: 1) in die positie zijn we qua zetelaantal helemaal niet meer 2) de economische situatie is niet te vergelijken en 3) we hebben echt geleerd. Veel partijgenoten onderschatten het leervermogen van onze partij. En tenslotte: als er een bredere coalitie komt waar wij in mee doen, dan doen we dat samen met Groen Links. Dus niet meer alleen. Dus niet in een rechtse tang. En dan is het gewoon een kwestie van je inhoudelijke knopen tellen. In een kabinet kun je een veel groter en substantiëler deel van je mandaat realiseren dan vanuit de oppositie. Maar dat moet dan wel in balans zijn met dat waar je wel mede verantwoordelijkheid voor draagt, maar waar je graag oppositie tegen had willen voeren. En ook dan ben ik blij met de linkse samenwerking. Die houdt ons ook op dat gebied scherp. Dus dat zien we te zijner tijd wel. Ondertussen; Samen aan het Werk en laat je niet afleiden door fusie-discussies: de verandering begint door te doen !