Klein, en toch betekenisvol

Kent U die uitspraak: Als je geen grootse dingen kan doen, doe kleine dingen op een grootse manier. Daar moest ik aan denken toen ik afgelopen week samen met onze Commissaris van de Koning Leen Verbeek en 3 medewerkers een bezoek bracht aan Maramures in Roemenië. We brachten dat bezoek in het kader van onze noodhulp aan Oekraïne die via Maramures loopt. Voor de volledigheid: Sinds eind maart 2022 tot 23 november heeft de provincie op verzoek van de regio Maramures ruim 20 transporten met hulpgoederen en voedsel naar Roemenië (mede)gefinancierd. De goederen worden vanuit Roemenië verder getransporteerd naar Oekraïense vluchtelingen die in Roemenië en Oekraïne worden opgevangen. Inmiddels zijn ruim 650 pallets met houdbaar voedsel, kleding, dekens, luiers, schoenen et cetera naar Maramures vervoerd. Ook ziekenhuisbedden, matrassen en buggy’s zijn naar Maramures getransporteerd. Op sommige transporten zijn ook door stichtingen of particulieren ingezamelde goederen meegegaan (zoals de ziekenhuismatrassen en -bedden) en spullen die in Medemblik en Lelystad zijn ingezameld. Vanuit Maramures worden die particulier ingezamelde goederen meestal verder Oekraïne in getransporteerd. Zo zijn de ziekenhuisbedden vanuit Maramures naar een ziekenhuis in Kiev getransporteerd. Ook heeft de provincie medische hulpmiddelen (schroeven en platen) voor orthopedische operaties ingekocht voor een ziekenhuis in Kiev, ten behoeve van oorlogsslachtoffers. Dit verzoek was via ons netwerk binnengekomen. Daarnaast hebben we goederen (kleding, houdbaar voedsel, rijst) ingekocht die zijn meegegaan met enkele noodhulptransporten die zijn georganiseerd door een andere transporteur. Zij zijn in december met een aantal vrachtwagens naar Oekraïne gereden en hebben op diverse punten de ingezamelde hulpgoederen uitgedeeld

Het programma startte met de aankomst op vrijdag om 15:15 op Maramures International Airport. We werden op de luchthaven ontvangen door de Maramures County Council Staff. Die eerste dag begon ontspannen. Een praatje over de luchthaven, en een bezoek aan en presentatie van van een Nederlands bedrijf in Baia Mare, www.printmasters.ro. Tijdens het diner met onze Roemeense gasten werd mij al heel snel duidelijk dat ze het belangrijk vonden dat we er waren, niet alleen vanwege de noodhulp, maar ook vanwege de relatie die we al sinds 2011 hebben als partner in twee Interreg Europe projecten.

Op zaterdag de kern van het bezoek. We bekeken hoe Maramures de hulpgoederen een bestemming geeft en bezochten de Blue Dot facility aan de grens met Oekraïne.

Als eerste het magazijn, gerund door vrijwilligers. Toch wel bijzonder om daar pallets aan te treffen met bruine bonen van het merk “gwoon”. En belangrijk om het gesprek te voeren over de vraag, wat heb je nu echt nodig en wat minder. En dat nuanceert de berichten in de media over stapels hulpgoederen die nergens terecht komen. Dat is in ieder geval niet waar. Maar het helpt erg als je elkaar kent en ook kunt overleggen welke goederen waar nodig zijn. Wat dat betreft ben ik blij voor de keuze die we gemaakt hebben: heel gericht goederen versturen naar een adres waarvan je zeker weet dat het op een goede manier verder ingezet wordt. Voor een (nu nog klein) deel aan de Oekraïners die aan de Roemeense kant van de grens zijn blijven wonen, maar het grootste deel wordt heel gericht vanuit Oekraïne opgehaald en naar de plek gebracht waar het nodig is.

Vervolgens bezochten we de grenspolitie, staken we de grens over en werden rondgeleid in de opvangfaciliteit voor vluchtelingen. Deze kant van Oekraïne ligt relatief ver van het front. Maar toch komen er nog iedere dag vluchtelingen de grens over. Legaal, maar Oekraïense mannen die het niet zien zitten om het leger in te gaan, steken illegaal de rivier over. Ik was het meest onder de indruk van het individuele menselijk vernuft. Zoals de grenspolitie die de brug vol knuffels legde voor de kinderen die alleen of met hun moeder gevlucht waren en een knuffel konden pakken om zich wat welkom en thuis te voelen.

Of het verhaal van 2 Oekraïense vrouwen die , alhoewel zelf gevlucht, ons wel 15 projecten presenteerden waarmee ze hun landgenoten probeerden te helpen, bezigheid te geven, voor te bereiden op werk. Eigenlijk precies hetzelfde als die enorme aantallen vrijwilligers in Nederland doen voor vluchtelingen. Alleen doen zij het op de grens met hun vaderland.

Onze Commissaris Leen Verbeek is zoals wellicht bekend voorzitter van het Congres van de lokale en regionale overheden van de Raad van Europa. Hij had dit bezoek uitgekozen om tijdens de officiële lunch namens het Congres een officiële verklaring uit te doen gaan. Een indrukwekkende verklaring waarin de Russische agressie buitengewoon fel afgewezen werd. Het maakte grote indruk op de Oekraïense aanwezigen. Maar ook op mij. Ook de gesprekken met de Oekraïners krijg je niet snel uit je systeem. Dan is de oorlog en al haar verschikkingen ineens heel dichtbij! Tegelijkertijd, de veerkracht is ook enorm.

Op zondag weer terug om na een reis van zo’n 20 uur op Schiphol te landen. Na afloop kregen we een mooie samenvatting toegestuurd. Die vind je hier.

We kunnen terugkijken op een waardevol bezoek. En om te beseffen dat hoe weinig we misschien ook doen, de waarde er niet minder om is. Deze reis heeft ons geholpen daar nog meer betekenis aan te geven.