Als de vakantie voorbij is.

Dit is een wat wonderlijke periode. De “vakantie” is voorbij…nou ja ik bedoel eigenlijk de vakantieperiode is voorbij. Want het voelt nog wel of ik vakantie heb. Niet dat de week niet gevuld is…verre van dat. Maar ja, Ik moest echt weer even wennen aan de vrijheid om die week zelf te vullen, met wat ik nodig vind, of nuttig of gewoon leuk. En dat bevalt prima.

In retroperspectief zie ik dat het afkicken goed en in mijn hoofd langzaam gaat. Want tja, ik ben jaren bestuurlijk actief geweest in en voor Lelystad en Flevoland, en de binding die dat oplevert is niet over omdat je gestopt bent met het dagelijks bestuur. Door die bril kijk ik terug op een mooie vakantie en neem ik de vrijheid de lezer daar dan maar even mee te vervelen.

De vakantie begon met een paar dagen Mannheim, vanwege de BUGA, de BUndesGArtenschau. Met de kabelbaan van onze Floriade. In 2 parken het Spinelli- en het Luisenpark. Inderdaad, verbonden door de kabelbaan. Voor het Luisenpark was het de derde keer dat de BUGA er gehouden werd en iedere keer werd het park er een beetje mooier van. Maar wat mij betreft gewoon een mooi park – waar je ook zonder BUGA entree voor moet betalen - maar niet heel spectaculair.

Het kerngebied van BUGA 23 is het transformatie gebied rond de voormalige Spinellikazerne. Ooit gebruikt door de Duitse Wehrmacht als pionierskazerne en na de Tweede Wereldoorlog door de Amerikaanse strijdkrachten als kamp, strekt Spinelli Park zich uit van de wijk Aubuckel tot ongeveer aan de Neckar in Mannheim. En wordt het na de BUGA een onderdeel van die nieuwe woonwijk. Ja, mooi gedaan, mooie fietspaden alvast aangelegd maar toen ik daar rondliep werd ik weer plaatsvervangend trots op onze Floriade. Want die was in alle opzichten vele malen rijker aan educatie, groenstructuren en verhalen. Alleen, in alles zie je dat het Spinellipark echt al bijna deel uitmaakt van de rondom gelegen nieuwe woonwijk. Dat doen ze dan wel weer beter. Wat zou het mooi zijn als Hortus in Almere al meteen in opbouw zou zijn. De schoonheid van het terrein gaat nu in zo’n rap tempo verloren. Vreselijk….

Na nog een lekkere – en natte – week in Aalten en wat tijd rondom huis, hebben we weer een week op de fiets gezeten. Geïnspireerd door de Flevoland fietstocht van vorig jaar, was dit keer de route Lelystad – Weesp – Leimuiden – Oudewater – Vinkeveen – Almere – Lelystad. Dan is Nederland toch wel super mooi om doorheen te mogen fietsen. Ik ontdekte – als niet elektrische fietser – nog wel een wonderlijke samenhang: hoe mooier een brug ontworpen was, - we hebben kunstwerken gezien in de dubbele betekenis van het woord – hoe zwaarder die was om tegenop te fietsen. De volgende uitdaging voor de bruggenbouwers is om mooi en praktisch te combineren.

En ondertussen blijf ik steeds meer genieten van Flevoland. Ik mocht er nog een paar mooie afscheidsbijeenkomsten organiseren: een mooie gelegenheid om Flevoland te laten zien. En heel behulpzaam bij het afkicken. Maar ik had ook tijd om van veel van wat er georganiseerd werd te genieten. Zo was ik bij de aftrap van het festival Via Musica, het klassieke muziekfestival van Flevoland. Het festival presenteert heerlijke concerten op de allermooiste plekken die onze provincie rijk is: van boerenschuur tot kerk, van kunstpaviljoen tot theater. En een ander festival: Uitgast dat in het Natuurpark Lelystad natuur en cultuur op een betoverende manier samen liet komen. En over muziek gesproken, ik ben al jaren

een trouwe Lowlandsganger, en ook deze editie was ik weer van de partij. Ik heb immens genoten van de grote verscheidenheid aan muziek, maar ook dans en lezingen. Van het Noord-Nederlands Orkest tot Son Mieux, van Froukje tot Billie Eilish, van Wende tot Merol of S10. Nou ja teveel om op te noemen. En dan niet te vergeten de sfeer en al die gesprekjes met wildvreemden over werkelijk van alles. Ik kan er weer voor een jaar tegen.

Overigens bleef er ook na Lowlands nog genoeg te doen. Wie over de HISWA in Lelystad liep, waande zich in St. Tropez. Weet iedereen wel dat de grootse buitenshow van alles wat vaart jaarlijks in Lelystad gehouden wordt? Nog zo’n parel: de SIMAC Ladies tour. Met alle grote namen uit het wielrennen. De afscheidstour van Annemiek van Vleuten. Miljoenen mensen zagen beelden van de prachtige omgeving, van ónze prachtige omgeving. En ik stond met mijn neus op de finishlijn. En ik heb geleerd, dat sportfotografie ook een vak is, want ik drukte uiteraard te vroeg af. Maar zag wel Charlotte Kool voor mijn neus in een massasprint winnen van Lorena Wiebes.

Met de bruisende opening van het Culturele seizoen, Lelystart en een lezing van Marcel van Roosmalen sloot ik de vakantieperiode af.

Dus nu maar weer eens aan het werk……wat dat dan ook gaat worden. Maar niet te snel. Ik kan aan deze combinatie van vrij en werk best wennen……